Begrijp je perfect. ’t Is inderdaad een clubje waar je liever niet bijhoort. Maar je leert er wel dat je niet mag vergeten te genieten van de mensen je wel nog rond jou hebt. Wij verloren op 1 jaar tijd mijn grootvader (onze buur, mijn surogaatpapa, beste maatje), één van mijn beste vrienden en als klap op de vuurpijl kreeg ik er nog een miskraam bovenop. Rauwe harde tijden. Wanneer je eraan terugdenkt kan een overweldigend verdrietig gevoel je uit het niets overspoelen. We wonen nu nog in het huis dat mijn grootvader en ik verbouwden, twee jaar werkten we er samen aan, woorden waren niet nodig, wij verstonden mekaar zo. Maar wat mis ik die woordeloze, vanzelfsprekende momenten samen. Mag niet denken aan de dag dat we ooit zouden verhuizen.
↧