Door: Karen

Hè, zoveel mensen die zoveel mensen moeten missen. Amai.
En gaat niet weg hé, 2010 is ook bij mij het jaar 0.
Heel herkenbaar jawel, en een weinig benijdenswaardig clubje. Al ben ik soms “blij” dat ik nog kan treuren, dan ben ik nog eens helemaal gecofust op hem. Ik moet nog zoveel jaren zonder hem leven…
ik denk aan jou! hetzelfde verdriet indachtig,
toast op de gemiste vaders!